De tijd staat even stil

De tijd staat even stil...
Het is verbazingwekkend hoe stil 50 mensen kunnen zijn. 's Nachts word ik een paar keer wakker van de warmte. De ene keer is het doodstil de andere keer hoor ik diverse mensen snurken, zou het besmettelijk zijn?
Om 6.15  hoor ik de eerste al zachtjes vertrekken. Geruisloos sluipen mensen weg. Om 6.30 gaat het grote licht automatisch aan, ofwel opstaan svp. Het is bijna vermakelijk om te zien hoe iedereen stram en kreunend het stapelbed uitkomt. Eenmaal op gang lukt het de meesten wel weer om gewoon te lopen. Op het stapelbed naast ons ligt een jong stel die elkaar gevonden hebben op de Camino. Gisteren kwam hij aan, beschreef zijn 'vriendin' en keek verwachtingsvol naar ons. Toen we instemmend knikten trok er een prachtige glimlach over zijn gezicht. Even later kwam ze binnen, een leuk jong meisje voorzien van een piercing door haar neus. Ze straalden nu allebei "ik zou je willen omhelzen als ik niet zo stonk", zei hij. Ze antwoordde met dezelfde woorden. Ik denk meteen aan Jan en mij, ik mis alleen de piercing
We starten de wandeling met een waanzinnige zonsopgang, wat een vergezicht zo met die bergen. De rijp zit nog op de bladeren maar we worden al snel warm door het klimmen.
De tocht voert ons vandaag naar Samos. We slapen hier in het klooster. Onderweg is het weer heerlijk weer, wat boffen we toch. De weg voert ons langs mooie vergezichten en schilderachtige dorpjes waar de tijd stil heeft gestaan. Huizen gemaakt van leisteen, weliswaar opknappers, maar zeer fotogeniek. Net als een boom van wel 800 jaar oud.
In het klooster waar we willen slapen heeft de tijd ook stil gestaan, de muren zijn dik en het is goed koud binnen. We kunnen een bed en een douche krijgen (gelukkig is die wel warm).
Als we een rondgang nemen door het klooster spreekt de pater alleen Spaans, helaas niet met de tijd mee gegaan. Gelukkig heb ik Marja bij mij die een hoop verklaart.
Liefs van ons
o Cebreiro- Samos 30 km